ریخته گری شن و ماسه در مقابل ریخته گری قالب دائمی

هنگام انتخاب بین ریخته گری شن و ماسه و ریخته گری قالب دائمی، عوامل متعددی مانند بودجه، حجم تولید و نوع جسم ریخته گری باید در نظر گرفته شود. هر دو روش شامل ریختن فلز مذاب در قالب است، اما تفاوت در مواد و فرآیندهای قالب منجر به مزایا و معایب متمایز می شود.

ریخته گری شن و ماسه

روند:

• از ماسه به عنوان مواد قالب استفاده می کند.

• یک الگو ایجاد می شود و با شن احاطه می شود تا یک حفره برای گچ گیری تشکیل شود.

• قالب ماسه معمولاً از مخلوطی از دانه های سیلیس، خاک رس یا بنتونیت و آب ساخته می شود.

• قالب ها را می توان با دست یا ماشین شکل داد.

مزایای:

1. هزینه های تولید کمتر: ریخته گری شن و ماسه به طور کلی ارزان تر از ریخته گری قالب دائمی است.

2. ساخت قطعات بزرگ: مناسب برای ایجاد قطعات بسیار بزرگ.

3. تطبیق پذیری مواد: قابل استفاده با مواد مختلف از جمله چدن، آلیاژهای مس، آلیاژهای آلومینیوم و فولاد.

4. هزینه های کم ابزار: هزینه های ابزار پس از ریخته گری نسبتا کم است.

معایب:

1. دقت کمتر: ریخته گری شن و ماسه دقت مورد نیاز برای قطعاتی که نیاز به تلرانس تنگ دارند را فراهم نمی کند.

2. ماشینکاری اضافی: قطعات ریخته گری اغلب به ماشینکاری اضافی نیاز دارند که هزینه ها و وزن کلی را افزایش می دهد.

3. پایان سطح: قطعات معمولا سطحی ناهموار دارند.

4. سرعت خنک کنندگی آهسته: قالب ماسه به آرامی سرد می شود که منجر به ساختار دانه شل تر می شود.

5. قالب های یکبار مصرف: قالب ها پس از هر بار استفاده از بین می روند و برای هر بار ریخته گری نیاز به قالب های جدید می باشد.

ریخته گری قالب دائمی

روند:

• از یک قالب قابل استفاده مجدد ساخته شده از فولاد یا آلیاژ مس استفاده می کند.

• قالب ها با مخلوط گرافیت پوشانده می شوند تا از چسبیدن فلز ریخته گری جلوگیری شود.

مزایای:

1. دقت بالا: دقت و ثبات ابعادی بیشتری را ارائه می دهد.

2. مزایای زیست محیطی: قالب های قابل استفاده مجدد ضایعات را کاهش می دهند و قالب ها را می توان پس از استفاده بازیافت کرد.

3. خنک کننده سریع: خنک شدن سریع باعث ساختار دانه سفت تر می شود و خواص مواد را بهبود می بخشد.

4. قطعات همگن: قطعاتی با خواص یکنواخت تولید می کند و نقاط داغ و نقاط ضعف را به حداقل می رساند.

5. استحکام بالاتر: قطعات ریخته گری به طور کلی به دلیل ساختار دانه های تصفیه شده استحکام بالاتری از خود نشان می دهند.

معایب:

1. هزینه قالب بالا: هزینه اولیه ایجاد قالب زیاد است و آن را برای دوره های تولید کم حجم مناسب تر می کند.

نتیجه

ریخته گری قالب دائمی به طور کلی برای کاربردهایی که نیاز به دقت، استحکام و پرداخت سطح بالایی دارند، علی رغم هزینه اولیه بالاتر، برتر در نظر گرفته می شود. مخصوصاً برای تولیدات بزرگتر که هزینه قالب را می توان در بسیاری از قطعات مستهلک کرد مفید است. در مقابل، ریخته گری شن و ماسه برای تولید کم حجم و قطعات بزرگ مقرون به صرفه تر است، اگرچه دقت را قربانی می کند و به ماشینکاری پس از ریخته گری بیشتری نیاز دارد.

برای قطعات با دقت بالا با تلورانس های محکم و خواص مواد برتر، ریخته گری قالب دائمی انتخاب ارجح است. با این حال، برای نمونه های اولیه، دسته های کوچک یا قطعات بسیار بزرگ، ریخته گری شن و ماسه یک گزینه مناسب و اقتصادی باقی می ماند.